PoekiePetra

Je nieuwe leven wacht op jou Verwacht je komst en bevrijdt je meteen Maakt je los van ons twee Kan dit echt het einde zijn vraag niet waarom ik de pijn nog ontken Aan het weglopen ben Voor een beetje extra tijd Doe ik alles, ben bereidt Wat ons nog rest zijn seconden De momenten zijn geteld Kom geef me nu je hand voordat je gaat Als ik je zou vragen Me nooit meer te verlaten Zou je als je terug komt Nog achter ons staan Ondanks dat je gaan moet Opzoek naar nieuwe wegen Geef ik je mijn zegen En mijn woord voordat je gaat Ooit zal er een tijd zijn Die alleen van ons is Dan geef ik je mijn woord Voordat je gaat Ik hoop dat

In een kamer verlicht door slechts het straatlicht zit op de koude vloer ineengedoken. Het voelt alsof er koude regendruppels over mijn huid langzaam langs mijn armen en benen lopen. Een plas vormt zich onder mijn enkels, in dit licht lijkt wat rood is zwart. Alsof er een diep donker gat verschijnt waar eerst nog koud laminaat lag en ik voel mezelf vallen. En dan blijft het stil wat eerst de chaos in mijn hoofd was is nu eenzaamheid en het is stil ik heb de controle heel eventjes. Eventjes niet denken aan de zorgen van nu en het gebroken hart in mij. Heel eventjes deelt mijn lichaam de pijn van mijn hart. Ik ben niet meer sterk genoeg

In een kamer verlicht door slechts het straatlicht zit op de koude vloer ineengedoken. Het voelt alsof er koude regendruppels over mijn huid langzaam langs mijn armen en benen lopen. Een plas vormt zich onder mijn enkels, in dit licht lijkt wat rood is zwart. Alsof er een diep donker gat verschijnt waar eerst nog koud laminaat lag en ik voel mezelf vallen. En dan blijft het stil wat eerst de chaos in mijn hoofd was is nu eenzaamheid en het is stil ik heb de controle heel eventjes. Eventjes niet denken aan de zorgen van nu en het gebroken hart in mij. Heel eventjes deelt mijn lichaam de pijn van mijn hart. Ik ben niet meer sterk genoeg